حضرت خدیجه

حضرت خدیجه

چهارم امرداد سالگرد عروسی پیامبر اسلام با خدیجه است. این رویداد در دهم ربیع الاول سال 28- هجری قمری برابر با 24 ژوئیه 595 میلادی و مطابق با 4 امرداد 27- هجری خورشیدی اتفاق افتاد.

بر خلاف آنچه که مشهور شده، اختلاف سنی پیامبر با خدیجه چندان زیاد نبوده است. بر پایه روایات صحیحتر، پیامبر در هنگام عروسی با حضرت خدیجه، 25 ساله و خدیجه 28 ساله بوده است.

داستان پردازان، سن خدیجه را در هنگام عروسی با پیامبر، 40 سال گفته اند. این افسانه بافان، همچنین گفته اند که خدیجه پیش از عروسی با پیامبر، دو بار شوهر کرده که هر دو آنها فوت شده بودند. آنان حتی فرزندانی به خدیجه نسبت داده اند که از آن دو شوهر پیشین بوده اند.

قول مشهور که سن خدیجه را در هنگام ازدواج با پیامبر، چهل سالگی دانسته به چند دلیل پذیرفته نیست و آن دلایل عبارتند از:

نخست آنکه در جامعه عرب هیچ دختری تا چهل سالگی بدون شوهر نمی توانست بماند. شاید بگویند تا 28 سالگی هم بی شوهر ماندن عیب بوده! آری؛ اما توجه داشته باشیم که خدیجه هیچ یک از مردان دنیا طلب مکه را شایسته همسری خود نمی دید و هنگامی که پیامبر را همان مرد دلخواهش یافت، خودش به او پیشنهاد همسری کرد.

دوم  آنکه روایاتی که دو شوهر به خدیجه نسبت می دهند، به دلایل عقلی و نقلی اعتبار ندارند. نام و نسب شوهران آشفته و ناقص است و فرزندان آنان نیز در تاریخ نامی ندارند.

سوم آنکه تولد حضرت فاطمه (س) در سال پنجم بعثت، ثابت می کند که حضرت خدیجه در آن هنگام شصت ساله نبوده و چهل و هشت سال داشته است.

با توجه به این سخنان می توان احتمال قوی داد که خدیجه تنها سه سال از پیامبر بزرگتر بوده و در سال 568 میلادی زاده شده و در 30 آوریل 619م (10 رمضان 3-ق = 12 اردیبهشت 3-خ) که وفات یافته است، 51 سال شمسی و 53 سال قمری از عمر ایشان می گذشت.

می توان احتمال داد که سرچشمه این داستان سراییها پیرامون زندگی حضرت خدیجه، عایشه دختر ابوبکر باشد. او به اعتراف خودش، نسبت به خدیجه رشک بسیار می ورزید و همیشه معترض پیامبر می شد که چرا از خدیجه یاد می کند و در دوری آن بانو اشک می ریزد.

درود به روان پاک آن بانوی بزرگوار و همسر ارجمندش.

 

تقویم تاریخ اردیبهشت

ادامه مطلب

ادامه نوشته

دولت ليانگ

سلسله ليانگ در ۳۰ آوريل ۵۰۲م در جنوب چين به قدرت رسيد و تا ۲۶ اكتبر ۵۸۷م پابرجا بود.

پايه گذار دولت ليانگ، شيائو يان نام داشت كه در سال ۵۰۲ توانست بر دولت چِئي جنوبي چيره شود. او خود را امپراتور وو ناميد و تا سال ۵۴۹ فرمان راند. پايتخت ليانگ تا سال ۵۵۲ شهر جيانكانگ بود كه در ۳۲ درجه و ۴ دقيقه شمالي و ۱۱۸ درجه و ۴۸ دقيقه شرقي قرار داشت.

سرداري به نام هو جينگ كه در ۵۴۸ شوريده بود، در ۲۴ آوريل ۵۴۹ پايتخت را تصرف كرد و در همين روزها، امپراتور وو در ۸۵ سالگي درگذشت. هو جينگ همچنان بر دربار مسلط بود تا آنكه در يكم ژانويه ۵۵۲ خود را امپراتور دودمان هان خواند و چند ماه فرمانروايي كرد تا كشته شد.

شيائو گانگ كه سومين پسر شيائو يان بود، در بهار ۵۴۹ جانشين پدرش شد و تا اكتبر ۵۵۱ فرمان راند. او در ۴۸ سالگي و پس از دو سال شاهي كشته شد.

شيائو دونگ پسر شيائو هوان پسر شيائو تونگ پسر شيائو يان در اكتبر ۵۵۱ جانشين عموي پدرش شد و تنها دو ماه و نيم سلطنت كرده بود كه در يكم ژانويه ۵۵۲ توسط هو جينگ بركنار و چند ماه بعد كشته شد.

شيائو يي كه هفتمين پسر شيائو يان بود، در بهار ۵۵۲ توانست هو جينگ را از ميان بردارد و خود را امپراتور يوان بخواند. او پايتخت را به جيانگ لينگ منتقل كرد كه در ۳۰ درجه و ۸ دقيقه شمالي و ۱۱۲ درجه و ۳۰ دقيقه شرقي قرار داشت. در ۷ ژانويه ۵۵۵ شهر جيانگ لينگ توسط نيروهاي دولت وِي غربي تصرف گرديد و امپراتور يوان هم در ۴۷ سالگي كشته شد.

شيائو يوان مينگ از يكم ژوئيه تا ۲۹ اكتبر ۵۵۵ در پايتخت نخست يعني جيانكانگ سلطنت كرد و در ۲ ژوئن ۵۵۶ كشته شد. او برادرزاده شيائو يان بود. وقتي شيائو يي در سال ۵۰۰ ميلادي به دست شاه چئي كشته شد، شيائو يان براي كين خواهي برادر قيام كرد و توانست در سال ۵۰۲ دولت چئي را از ميان بردارد.

شيائو فانگژي كه پسر امپراتور يوان بود، در حالي كه تنها ۱۲ سال داشت، از سوي سرداران به شاهي برگزيده شد و از يكم نوامبر ۵۵۵ تا ۱۶ نوامبر ۵۵۷ سلطنت كرد. او توسط سرداران بركنار و در ۵ مي ۵۵۸ كشته شد. بدين ترتيب شاخه اصلي سلسله ليانگ كه در سال ۵۰۲ تأسيس شده بود در ۵۵۷ برچيده شد و سلسله چِن جاي آن را گرفت.

شاخه ديگري از ليانگ كه پايتخت در جيانگ لينگ داشت، از ۷ ژانويه ۵۵۵ موجوديت يافت. نيروهاي وِي غربي كه پايتخت را گرفته و امپراتور يوان را كشته بودند، برادرزاده او را كه شيائو چا نام داشت بر تخت نشانده و امپراتور شوان خواندند. شيائو چا سومين پسر شيائو تونگ بود و در ۵۶۲م پس از ۷ سال سلطنت، در ۴۳ سالگي درگذشت.

شيائو كوي در بهار ۵۶۲ در ۲۰ سالگي جانشين پدرش شد و امپراتور مينگ خوانده شد. او تا تابستان ۵۸۵ فرمان راند.

آخرين شاه از سلسله ليانگ غربي شيائو كونگ پسر شيائو كوي بود كه امپراتور جينگ نام گرفت. او دو سال فرمان راند و در پاييز ۵۸۷م پايتخت را به نيروهاي چن واگذار كرد. بدين ترتيب دولت ليانگ غربي برچيده شد.