ویزیگوتها
ویزیگوتها
گوتها تیره ای از ژرمنها بودند که در نیمه دوم سده سوم به دو شاخه شرقی (اوستروگوت) و غربی (ویزیگوت) تقسیم شدند. ویزیگوتها در سال 346م به فرقه آریانیسم از مسیحیت گرویدند. آنها در 9 اوت 378م امپراتور والنس را در آدریانوپول شکست داده و او و سپاهیانش را قتل عام کردند.
آلاریک نخستین شاه ویزیگوتها شمرده می شود. (395 تا 410م) او در 396م یونان را فتح کرد و در 401م به ایتالیا لشکر کشید ولی با مقاومت استیلیخو رو به رو شد و کاری از پیش نبرد. استیلیخو در 408م اعدام شد و ویزیگوتها در 24 اوت 410م شهر رم را غارت کردند. آلاریک قصد داشت که به شمال آفریقا نیز حمله کند ولی در پاییز 410م در کاسنزا درگذشت.
هونوریوس، امپراتور روم غربی، در سال 418م به ویزیگوتها اجازه داد تا کشوری مستقل در جنوب غربی فرانسه تشکیل دهند. آنان نیز شهر تولوز را به پایتختی برگزیدند.
در 20 ژوئن 451م هونها به رهبری آتیلا، در تروای فرانسه، از سپاهیان روم غربی و ویزیگوتها شکست خوردند. تئودوریک (شاه ویزیگوتها) در این جنگ کشته شد.
قلمرو ویزیگوتها در زمان پادشاهی اوریک (466 تا 484م) به بیشترین وسعت خود رسید و تا اسپانیا نیز گسترش یافت.
آلاریک دوم (484 تا 507م) در 507م از کلوویس (شاه فرانکها) در نزدیکی پواتیه شکست خورد و کشته شد و قلمرو ویزیگوتها به اسپانیا محدود شد.
قلمرو ویزیگوتها از 511 تا 526م زیر فرمان اوستروگوتهای ایتالیا قرار داشت.
پایتخت ویزیگوتها در 576م از ناربون به تولدو منتقل شد. آنان توانستند در 584م شهر قرطبه را از بیزانسیها بگیرند. در 585م سوئبها را در براگا شکست دادند و حکومت 175 ساله سوئبها بر پرتغال پایان یافت.
در بهار 711م مسلمانان از شمال آفریقا وارد اندلس (جنوب اسپانیا) شدند و در 26 ژوئیه بر رودریگ چیرگی یافته و او را کشتند. بدین ترتیب، حکومت ویزیگوتها پایان یافت.
پلاگیوس (زندگی 681 تا 737م) که پسر یکی از نجبای ویزیگوت بود، در 718م پادشاهی آستوریاس را در شمال غربی شبه جزیره ایبری تأسیس کرد.
شاهان ویزیگوت
- Alaric I (395–410)
- Athaulf (410–415)
- Sigeric (415)
- Wallia (415–419)
- Theodoric I (419–451)
- Thorismund (451–453)
- Theodoric II (453–466)
- Euric (466–484)
- Alaric II (484–507)
- Gesalec (507–511)
- Theoderic the Great (511–526), regent
- Amalaric (526–531)
- Theudis (531–548)
- Theudigisel (548–549)
- Agila I (549–554)
- Athanagild (554–568)
- Liuva I (568–572), only ruled in Narbonensis from 569
- Liuvigild (569–586), ruled only south of the Pyrenees until 572
- Hermenegild (580–585), sub-king in Baetica
- Reccared I (580–601), son, sub-king in Narbonensis until 586, first Catholic king
- Liuva II (601–603), son
- Witteric (603–610)
- Gundemar (610–612)
- Sisebut (612–621)
- Reccared II (621), son
- Suintila (621–631)
- Reccimer (626–631), son and associate
- Sisenand (631–636)
- Iudila (632–633), rebel
- Chintila (636–640)
- Tulga (640–641)
- Chindasuinth (641–653)
- Recceswinth (649–672), son, initially co-king
- Froia (653), rebel
- Wamba (672–680)
- Erwig (680–687)
- Egica (687–702)
- Suniefred (693), rebel
- Wittiza (694–710), son, initially co-king or sub-king in Gallaecia
- Roderic (710–711), only in Lusitania and Carthaginiensis
- Agila II (711–714), only in Tarraconensis and Narbonensis
- Oppas (712), perhaps in opposition to Roderic and Agila II
- Ardo (714–721), only in Narbonensis
/* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin;}